Είναι ένα από τα τραγούδια που ακούγονται σε διαφημίσεις φέτος το καλοκαίρι και μας έχει γίνει τεράστιο κόλλημα. Η λέξη Βαριέμαι είναι “μαύρο πανί” για τους γκουρού της αυτοβελτίωσης. Σου λέει, οι τοπ εκπαιδευτές NLP σκίζουν τα πτυχία τους, οι γιόγκι πέφτουν από το μισό μέτρο αιώρησης και μια πεταλούδα χάνει το φτερό της στη Βιρμανία… όταν αντηχεί ένα “βαριέμαι” στον χώρο.

Γιατί τι σημαίνει Βαριέμαι; Σημαίνει “Δεν ξέρω τι να κάνω για να περάσει η ώρα“. Σημαίνει “δυσανασχετώ για κάτι ή κάποιον που δε μου προκαλεί το ενδιαφέρον, μου προξενεί ανία“. Κάτι βδελυρό για το “λεξιλόγιο” ανθρώπων που πιάνουν την πέτρα και τη στύβουν και βγάζουν από εκεί… πρόοδο, δουλειές, λεφτά, οικογένειες, πράματα και θάματα.

Όλα αυτά τα κουραστικά και ταυτόσημα με την πρόοδο της ανθρωπότητας ακυρώνονται επιτόπου, άπαξ και ακουστεί η ρετρό-τζαζ μελωδία του τραγουδιού “Βαριέμαι”. Αμέσως διακτινίζεσαι σε πανάκριβη άνετη ξαπλώστρα κάπου στα Μπόρα Μπόρα, με μία piña colada στο χέρι, ταρταρούγα γυαλιά ηλίου, μαγιό Τζάκι Ωνάση και ένα κλαδί νεαρού φοίνικα από πάνω… για σκιά.

Μαίρη Λω και πόσο “Βαριέμαι”

Τον ύμνο του easy living που λέγεται Βαριέμαι έχει τραγουδήσει η Μαίρη Λω (το πραγματικό της όνομα είναι Μαρία Μαντωνανάκη) και έχει γράψει ο συνθέτης και πιανίστας Νίκυ Γιάκοβλεφ (που μπορεί να μας θυμίζει τα ρωσικής κατασκευής αεροπλάνα που έπεφταν, αλλά καμία σχέση). Οι στίχοι είναι του Πυθαγόρα και θα σέβεσαι, γιατί είναι ένας δημιουργός που έγραψε δεκάδες τραγούδια, που αγαπήθηκαν, τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.

Η Μαίρη Λω είναι τραγουδίστρα ελαφρού τραγουδιού και σύζυγος του Γιάκοβλεφ, που ήταν και ιδιοκτήτης του διάσημου την εποχή του αρτ-ντεκό ζαχαροπλαστείου “Πέτρογραδ” της οδού Σταδίου 29. Από εκεί πέρασαν προσωπικότητες της τέχνης, των γραμμάτων, πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Μάλιστα ο Γιάκοβλεφ ήταν ο πρώτος που είχε φέρει τις μηχανές espresso καφέ από την Ιταλία. Φυσικά πρώτα και πάνω από όλα ήταν δεινός πιανίστας λάτρης των τεχνών και συνθέτης της ελαφράς μουσικής. Είχε, όπως λένε, καταγωγή από τη Ρωσία, αριστοκρατικό ύφος και συνήθιζε να φορά μονόκλ.

Η Μαίρη Λω γεννήθηκε στο Φάληρο το 1928 και δεν έγινε γνωστή μέσα από το “Βαριέμαι“, αλλά με το “Καπετάνιε, Καπετάνιε, χαμογέλα” (1948) σε μουσική Γιάκοβλεφ και στίχους Κώστα Νικολαΐδη, πού γράφτηκε για την ελληνική ταινία “Άννα Ροδίτη”. Γνώρισε μεγάλες πιένες στις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 και είναι οικογενειακές φίλες με τη μητέρα του Αlexandre Desplat, όπως μας είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο News 24/7.

Ερμήνευσε μεταξύ άλλων τις επιτυχίες “Θάλασσα θάλασσα” (1949), «Ράβε τα προικιά σου» (1953), «Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι» (1954), «Κοριτσάκι μου με τα παράξενα κινέζικά σου μάτια» (1955), «Καλή αντάμωση» (1960) και άλλα. Τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, λαμβάνοντας το Γ΄ Βραβείο το 1960 και συμμετείχε σε διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές.

Ιδιαίτερη υπήρξε η παρουσία της στα πρώτα Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης, όπου το 1961 πήρε το 4ο βραβείο, με το τραγούδι “Νύχτα”.

Το 1959 συνεργάστηκε με τον υπέρτατο Μάνο Χατζιδάκι (στα “Μη τον ρωτάς τον ουρανό”, “Εφτά τραγούδια θα σου πω”, “Το λιμάνι”, “Η λατέρνα”), τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια της όμως ανήκουν στον σύντροφο και συνοδοιπόρο της ζωής της Γιάκοβλεφ, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

Το “ΒΑΡΥΕΜΑΙ” κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών με το label της His master’s voice (7PG-3247), έχοντας στην άλλη πλευρά την “Τρυγώνα” των ίδιων δημιουργών, με την ίδια ερμηνεύτρια.