Κάλιο αργά παρά ποτέ
Στις δημοκρατίες είθισται οι ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις να δρομολογούνται στον πρώτο χρόνο της τετραετίας. Συνήθως τα μεταρρυθμιστικά κόμματα έχουν τα σχέδια έτοιμα και μόλις αναλάβουν την εξουσία προχωρούν στην υλοποίησή τους.
Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποστήριξη καθώς τους πρώτους μήνες το ισχυρό εκλογικό ρεύμα που τα έφερε στην εξουσία εμφανίζεται περαιτέρω ενισχυμένο.
Επίσης, η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην αρχή της τετραετίας εξασφαλίζει πως τα οφέλη τους θα έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητά μετά το μέσον της, εν όψει των επόμενων εκλογών.
Υπό το πρίσμα αυτό, οι αλλαγές που δρομολογήθηκαν στη ΔΕΗ μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2019 και την ανέσυραν από τα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καθιστώντας την πρωταγωνιστή των εξελίξεων στην εσωτερική αγορά και τα Bαλκάνια, έλαβαν χώρα στο σωστό χρόνο.
Σημαντικό ρόλο στην αναδιάρθρωση της ΔΕΗ που την απομάκρυνε από την ασφυκτική αγκάλη του Δημοσίου, με τη μείωση της συμμετοχής κάτω από το 50% έπαιξε η σύμπνοια της πλειοψηφίας του προσωπικού στις αλλαγές.
Τούτο έλαβε χώρα με κίνητρα καθαρά ιδιοτελή. Οι εργαζόμενοι που υπόκεινται στις ρυθμίσεις του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα με βάση τις μνημονιακές προσαρμογές μετά τη χρεοκοπία του 2010, λαμβάνουν 12 μισθούς το χρόνο, ενώ οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα λαμβάνουν 14.
Το κίνητρο ήταν σημαντικό.
Στη δεύτερη τετραετία η κυβέρνηση σχεδιάζει να εφαρμόσει το μοντέλο ΔΕΗ σε 8 από τις ΔΕΚΟ του Υπερταμείου. Μάλιστα το μοντέλο αυτό αναμένεται να χρησιμοποιηθεί σαν πιλότος για αντίστοιχες παρεμβάσεις σε όλο τον δημόσιο τομέα.
Το μοντέλο προβλέπει τη μετάβαση σε ένα τρόπο λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με πιο εύκολες προσλήψεις και απολύσεις, καλύτερες αμοιβές και διοίκηση που έχει εμπειρία ιδιωτικού τομέα
Τα σχετικά νομοσχέδια είναι 5+1 και αναμένεται να έρθουν στη Βουλή μέσα στις επόμενες εβδομάδες μέχρι το Σεπτέμβριο.
Οι αλλαγές αυτές αφορούν τα ΕΛΤΑ και τις ΔΕΚΟ των συγκοινωνιών (λεωφορεία, μετρό, τρένα).
Πρόκειται για μερικές από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις.
Αν αυτές είχαν γίνει πριν από 20-30 χρόνια (π.χ. επί διακυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η εικόνα της χώρας θα ήταν σήμερα πολύ καλύτερη και πιθανόν θα είχαμε αποφύγει τη χρεοκοπία του 2010. Τούτο σημαίνει πως το ΑΕΠ της Ελλάδας θα ήταν σήμερα τουλάχιστον διπλάσιο και ο ρόλος της στα Βαλκάνια και την Ευρώπη διαφορετικός. Διαφορετική θα ήταν και (ανισ)ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία, όπως και η ηλικιακή σύνθεση του πληθυσμού της.
Υπάρχουν αρκετοί που διαφωνούν με την εφαρμογή του μοντέλου ΔΕΗ και σε άλλες ΔΕΚΟ και υπηρεσίες του Δημοσίου. Ως βασικό επιχείρημα προβάλλουν την αύξηση των τιμών της ενέργειας.
Οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν λάθος βάση. Οι διακυμάνσεις των τιμών της ενέργειας εξαρτώνται από άλλους παράγοντες και όχι από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Οι παράγοντες αυτοί έχουν να κάνουν με τις διεθνείς τιμές ενέργειας(φυσικό αέριο, πετρέλαιο κλπ.) και κυρίως της ενεργειακή μετάβαση.
Τα τέλη των ρύπων που εφαρμόζονται έχουν αυξήσει τις τιμές, ενώ η διαφαινόμενη “φούσκα” στις μονάδες παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ χωρίς τις απαραίτητες επενδύσεις στην αποθήκευση δημιουργούν στρεβλώσεις. Οι σχεδιασμοί των “κοκκινοπράσινων” πολιτικών της επιδότησης των ΑΠΕ από τους καταναλωτές έχουν δημιουργήσει επίσης στρεβλώσεις στις αγορές.
Η ενεργειακή μετάβαση όμως είναι απαραίτητη για τη μείωση των ρύπων θερμοκηπίου και τη συγκράτηση των ακραίων καιρικών και επιδημιολογικών φαινομένων (μια παράμετρος που δεν έχει προβληθεί είναι πως η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 1-2 βαθμούς θα επιφέρει μεταβολές σε οικοσυστήματα και μικροβιώματα…).
Οι διακυμάνσεις στις ενεργειακές τιμές λοιπόν οφείλονται σε πολύπλοκους παράγοντες και όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Ίσα-ίσα, το αντίθετο συμβαίνει. Η ιδιωτικοποίηση βελτιώνει τη λειτουργία της εταιρείας, μειώνοντας το κόστος. Η ψευδαίσθηση των χαμηλών τιμολογίων που εμφανίζουν πολλές φορές κρατικές εταιρείες έγκειται στο γεγονός πως επιδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Έτσι όμως αυτά που ήταν να πληρωθούν με τους λογαριασμούς, πληρώνονται με φόρους. Επιπλέον οι κρατικές εταιρείες δε λειτουργούν αποτελεσματικά και αυτό αυξάνει περαιτέρω το κόστος.
Η εφαρμογή του μοντέλου ΔΕΗ και στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ αποτελεί αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη για τη χώρα, απλά έρχεται πολύ αργά.
Όμως όπως λένε κάλιο αργά παρά ποτέ…
Πηγές Άρθρων
Ολα τα άρθρα που θα βρείτε εδώ προέρχονται από τους μεγαλύτερους και πιο αξιόπιστους ιστότοπους ειδήσεων.
Καλό ομως είναι να συμβουλεύεστε πηγές με διαφορετικές οπτικές γωνίες για να έχετε πιο ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά εδώ!
