Ήταν μία πραγματικά ξεχωριστή ιδέα. Αντί να περιοριστεί σε ένα στάδιο, η Τελετή Έναρξης να μας ξεναγήσει στο Παρίσι, με ένα πλωτό ταξίδι κατά μήκος του Σηκουάνα, με 10.500 αθλητές και 300.000 θεατές. Αλλά η αίσθηση που άφησε – και τα σχόλια σε παραδοσιακά μέσα και social media – ήταν ανάμεικτα.

Η εισαγωγή με την είσοδο της ελληνικής αποστολής και το κλείσιμο με μία συγκλονιστική Σελίν Ντιόν και τον βωμό – αερόστατο που θα κρατήσει την Ολυμπιακή Φλόγα αναμμένη καθόλη τη διάρκεια των Αγώνων ήταν από τις στιγμές που ξεχώρισαν, μαζί με τα μεγάλα ονόματα του αθλητισμού.

Η Τελετή Έναρξης είχε πολλή μουσική, χορό, θεατρικά δρώμενα, εντυπωσιακά εφέ. Και ήταν γεμάτη με εικόνες από ένα μαγευτικό Παρίσι και κάποιες, ελάχιστες συγκινητικές στιγμές. Αλλά με διάρκεια 4 ώρες, σε πολλά σημεία κούρασε και σε άλλα φαινόταν… ερασιτεχνική, χωρίς συνοχή και  βαρετά, προβλέψιμα «προκλητική» έως και κραυγαλέα. Αν ο στόχος ήταν η συμπερίληψη ή έστω ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού, απέτυχε. Γιατί και αυτό θέλει μέτρο, σχέδιο, αισθητική.

Οι χαρακτηρισμοί «κιτς», «κακόγουστα woke», «φαινομενικά άσεμνη και ασεβής, αλλά θύμα μιας αποκρουστικής και άκρως βαρετής πολιτικής ορθότητας», που συναντήσαμε σε γαλλικά, βρετανικά, αμερικανικά και άλλα ξένα μέσα – όπως και στις πλατφόρμες των social media – αποκαλύπτουν ότι πολλές από τις ιδέες των διοργανωτών δεν λειτούργησαν. Αν κάτι εμφανώς έλειπε από την Τελετή Έναρξης στην Πόλη του Φωτός ήταν μία ξεκάθαρη ταυτότητα.

Ετερόκλητα στοιχεία, ατάκτως ερριμένα σε ένα θέαμα που ανεξάρτητα από τις προθέσεις ήταν συχνά αντιαισθητικό. Η πόλη αυτή με τη σπουδαία ιστορία και κουλτούρα, θα μπορούσε να είναι το καλύτερο φόντο για ένα σύγχρονο πάρτι. Τελικά χάθηκε πίσω από την υπερβολή των στρας, τις παγιέτες και τις κιτς φιγούρες. 

Οι Γάλλοι αναμφίβολα τόλμησαν – αυτό θα τους το αναγνωρίσουμε. Και μας έδωσαν μία Τελετή Έναρξης που σίγουρα θα θυμόμαστε, για κάποιους σωστούς, αλλά και για όλους τους λάθος λόγους. 

Αν είστε από εκείνους που δεν την παρακολούθησαν, μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τα βίντεο και τις φωτογραφίες, που ακολουθούν:

Από το θέαμα και τη συγκίνηση

Στο αχρείαστα woke και κιτς